روگوشی صداگیر

اعتقاد بر این است که گوش‌بندهای آکوستیک در طول جنگ جهانی دوم ایجاد شده‌اند.[3] خلبانان هواپیماهای نظامی، ظاهراً برای محافظت در برابر کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا به دلیل سر و صدای موتور، بال‌های چرمی روی گوش‌های خود می‌پوشیدند.[3] نمونه اولیه گوش‌بندها، متشکل از یک هدبند و سرآستین‌هایی که روی گوش بیرونی قرار می‌گیرند، بلافاصله پس از توسعه یافتند. این نسخه های اولیه به دلیل ناراحتی ناشی از چسباندن هدبندها به سر، عملی نبودند.[3] در سال 1954، گوش‌بند با طراحی بالشتک راحت‌تر ساخته شد.[3]

بررسی اجمالی

گوش‌بندهای محافظ شنوایی دارای کاسه‌هایی هستند که با مواد خاموش کننده صدا مانند گوش‌بندهای حرارتی و هدفون از نظر ظاهری پوشیده شده‌اند که به عنوان محافظ شنوایی استفاده می‌شوند. این ها را می توان روی یک بند سر حمل کرد یا روی دو طرف کلاه سخت برای استفاده در سایت های ساختمانی گیر کرد. برخی از تولیدکنندگان هدفون را با محافظ گوش ترکیب می‌کنند و به کاربر این امکان را می‌دهند که به موسیقی، ارتباط یا سایر منابع صوتی گوش دهد و همچنین از محافظت یا ایزوله شدن در برابر صدای محیط لذت ببرد. برای تضعیف بیشتر صدا، گوش گیرها همچنین می توانند همراه با گوش بند استفاده شوند.[4] سربند و پوشش بیرونی معمولاً از یک ترموپلاستیک سخت یا فلز ساخته می شود. محافظت معمولاً از فوم آکوستیک حاصل می شود – این فوم امواج صوتی را با افزایش مقاومت هوا جذب می کند و در نتیجه دامنه امواج را کاهش می دهد. انرژی به گرما تبدیل می شود.

محافظ گوش را می توان در محل کار یا به صورت تفریحی برای فعالیت های با صدای بلند استفاده کرد، به عنوان مثال، کنسرت، تیراندازی با سلاح گرم، ماشین آلات سنگین، چمن زنی و غیره. حفاظت از شنوایی در محل کار در ایالات متحده توسط سازمان هایی مانند اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) تنظیم می شود. ، اداره ایمنی و سلامت معدن (MSHA) و موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH). اگر سر و صدا از یک معیار خاص فراتر رود، می‌توان محافظ شنوایی را در برنامه‌های حفظ شنوایی گنجاند. OSHA استفاده از دستگاه های محافظ شنوایی (HPD) را زمانی که کارفرما در یک شیفت 8 ساعته در معرض میانگین شدت نویز 85 دسی بل قرار می گیرد، توصیه می کند. زمانی که در یک نوبت 8 ساعته در معرض میانگین شدت نویز 90 dBA یا بیشتر قرار می گیرد، HPD لازم است.[5] الزامات MSHA مشابه OSHA است. OSHA و MSHA نیاز به استفاده از محافظ شنوایی برای کارگرانی دارند که آزمایش شنوایی پایه انجام نداده‌اند یا آستانه‌های شنوایی تغییر کرده‌اند که به آن تغییر آستانه استاندارد می‌گویند.[5][6]

هنگامی که افراد در معرض محیط های با صدای زیاد (85 دسی بل یا بیشتر) قرار می گیرند، دستگاه های محافظ شنوایی برای جلوگیری از کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا توصیه می شود.[7][8] هنگام استفاده از ابزارهای برقی، تجهیزات حیاط با صدای بلند یا اسلحه گرم باید از محافظ شنوایی استفاده شود. هر صدایی بیشتر از 140 دسی بل می تواند باعث از دست دادن دائمی شنوایی شود. میزان صدای اسلحه از 140 دسی بل تا 175 دسی بل بسته به نوع سلاح گرم متغیر است. استفاده از محافظ شنوایی دوگانه (گوش بند و گوش گیر با هم) هنگام استفاده از سلاح گرم توصیه می شود.[9] قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به سلول های مویی در گوش داخلی آسیب می رساند که برای ارسال تکانه های عصبی به مغز برای درک صداها ضروری هستند. از دست دادن این سلول های مو منجر به از دست دادن شنوایی می شود که ممکن است باعث خفه شدن یا تحریف گفتار و صداها شود. وزوز گوش اغلب با کاهش شنوایی همراه است. هیچ درمانی برای وزوز گوش وجود ندارد.[10] در محل کار، OSHA نیاز به استفاده از دستگاه‌های محافظ شنوایی دارد، هر زمان که یک فرد در یک شیفت کاری 8 ساعته در معرض میانگین شدت نویز 90 dBA یا بیشتر قرار گیرد. هر چه صدای محیط بلندتر باشد، فرد ممکن است زمان کمتری را در آنجا سپری کند، بدون اینکه دچار کم شنوایی شود. NIOSH همچنین استانداردهایی را برای محافظت از شنوایی ایجاد کرده است.[11] در مقایسه با OSHA، استانداردهای NIOSH در تخمین های خود برای زمان قرار گرفتن در معرض نویز ایمن محافظه کارانه تر هستند. در جدول زیر استانداردهای NIOSH برای حداکثر زمان نوردهی روزانه در سطوح مختلف نویز آمده است.

شما میتوانید برای خرید به سایت ایمن کالا مرجعه کنید