کلاه ایمنی

کلاه ایمنی نوعی ابزار محافظ است که برای محافظت از سر استفاده می شود. به طور خاص، کلاه ایمنی مکمل جمجمه در محافظت از مغز انسان است. گاهی اوقات از کلاه ایمنی تشریفاتی یا نمادین (به عنوان مثال، کلاه ایمنی پلیس در بریتانیا) بدون عملکرد محافظتی استفاده می شود. سربازان کلاه ایمنی استفاده می کنند که اغلب از کولار یا سایر الیاف مصنوعی سبک وزن ساخته شده است.

کلمه کلاه از کلمه هل مشتق شده است، یک کلمه انگلیسی قدیمی برای پوشش محافظ سر.[1]

کلاه ایمنی برای فعالیت های تفریحی و ورزش استفاده می شود (به عنوان مثال، جوکی در مسابقات اسب دوانی، فوتبال آمریکایی، هاکی روی یخ، کریکت، بیس بال، کاموژی، پرتاب کردن و صخره نوردی). فعالیت های کاری خطرناک مانند ساخت و ساز، معدن، پلیس ضد شورش، هوانوردی نظامی و حمل و نقل (مانند کلاه ایمنی موتورسیکلت و کلاه ایمنی دوچرخه). از دهه 1990، بیشتر کلاه ایمنی از رزین یا پلاستیک ساخته شده است که ممکن است با الیافی مانند آرامید تقویت شود.

محافظ سر

کلاه سخت نوعی کلاه ایمنی است که عمدتاً در محیط‌های محل کار مانند کارگاه‌های صنعتی یا ساختمانی برای محافظت از سر در برابر آسیب ناشی از سقوط اجسام، برخورد با اجسام دیگر، زباله‌ها، باران و شوک الکتریکی استفاده می‌شود. نوارهای تعلیق داخل کلاه، وزن کلاه و نیروی هر گونه ضربه را بر بالای سر پخش می کند. یک سیستم تعلیق نیز فضای تقریباً 30 میلی متری (1.2 اینچ) را بین پوسته کلاه ایمنی و سر استفاده کننده ایجاد می کند، به طوری که اگر جسمی به پوسته برخورد کند، احتمال انتقال مستقیم ضربه به جمجمه کمتر است. برخی از پوسته های کلاه دارای یک رج تقویت کننده خط میانی برای بهبود مقاومت در برابر ضربه هستند. کلاه صخره نوردی نقش بسیار مشابهی را در زمینه ای متفاوت ایفا می کند و طراحی بسیار مشابهی دارد.

کلاه دست انداز یک کلاه سخت سبک وزن است که از یک تعلیق یا پد ساده و یک بند چانه استفاده می کند. درپوش‌های ضربه‌گیر در مواردی استفاده می‌شوند که امکان خراشیدن یا ضربه زدن سر به تجهیزات یا برجستگی‌های سازه وجود دارد، اما برای جذب ضربه‌های بزرگ کافی نیستند، مانند ابزاری که از چندین طبقه افتاده است.